Ronald en Gerco waren meteen verkocht: ‘Iedereen heeft een scheidsrechter in zich’

,,Eruit jij! Ga maar tien minuten zitten.” Scheidsrechter Gerco Pauw (53) probeert met al zijn overtuigingskracht een speler van LSVV onder 19-1 uit het veld te sturen. Zonder kaarten. Die heeft hij niet bij zich. Wat de voetballer niet weet, is dat Gerco eigenlijk geen scheidsrechter is, maar de coach van de tegenstander.

Het is de Week van de Scheidsrechter. Het is de meest besproken man van het voetbalveld, de meest gehate persoon binnen de lijnen. Maar zonder hem of haar, is er geen wedstrijd. Gerco is een van hen geworden. Een van die mensen die het sporten van meer dan 22 spelers mogelijk maakt.

De trainer van de onder 19-1 wordt laat in de avond voor de wedstrijddag gebeld. ,,Gerco, we hebben een probleem”, klinkt aan de andere kant van de lijn. ,,De scheidsrechter van morgen is geblesseerd. Zou jij eventueel de wedstrijd kunnen fluiten?”

Nooit eerder had hij erover nagedacht. Gerco trekt de stoute schoenen aan. Hij neemt de wedstrijd onder zijn leiding. In zijn eigen trainingspak en een balletjesfluit gaat hij in het veld op.

Daar is het zaadje geplant. ,,Ik vond het meteen heel erg leuk”, legt Gerco uit. ,,Tijdens mijn vakantie dacht ik: ik meld me gewoon aan als vaste scheidsrechter bij Vrone. Inmiddels heb ik dit seizoen drie wedstrijden gefloten.”

Elke wedstrijd heeft Gerco een leermoment. Hij bespreekt voor de wedstrijd, in de rust en na afloop zijn beslissingen met een begeleider. ,,Ik leer veel van het praten over mijn wedstrijd met Nick Oosterveer. Hij is een jonge jongen met veel meer ervaring. Hij legt me bijvoorbeeld de beste looplijnen uit.”

Gerco heeft al snel het scheidsrechtersvirus te pakken. ,,Ik let ineens veel meer op de scheidsrechters tijdens wedstrijden op televisie. Ik zag hoe Danny Makkelie even langs Bruno Martins Indi liep om hem aan te spreken op zijn gedrag. Hij gaf een waarschuwing, zodat hij weet waar de grens ligt. Vervolgens deed de speler niks meer.”

Gerco geeft ook zijn grens aan. In zijn eerste wedstrijd maakte een speler een overtreding wat normaal een gele kaart zou opleveren. Ga jij er maar uit, roept Gerco naar de speler in kwestie. De speler luistert, maar zijn trainer stuurt hem weer het veld in. ,,Ik had geen kaarten bij me”, weet Gerco nog goed. ,,Die trainer zei dat zijn speler er niet uit hoefde zolang ik geen gele kaart gaf. Ik moest met overtuiging zorgen dat de speler toch naar de kant ging. Na wat discussie lukte dat.”

Gerco is leraar op een middelbare school. Als economiedocent weet hij orde te houden in een klas vol pubers. ,,Dat geeft me wat voorsprong op het veld. Ik ben vrij rustig van mezelf. Ik laat me niet zomaar van de wijs brengen. Ik zie wel al hoe spelers op slinkse wijze proberen je te beïnvloeden. Kleine opmerkingen tijdens de wedstrijd: ‘hé scheids, let hier even op’. Of spelers die zich heel makkelijk laten vallen. Een speler riep een keer: ‘hij laat veel toe, dus wij mogen ook wat harder spelen’. Toen ben ik wat strakker gaan fluiten. Een ding is belangrijk: ik neem een beslissing met honderd procent overtuiging. Er is op het veld geen ruimte voor twijfel.”

Iemand die altijd in de clinch lag met scheidsrechters was Ronald van der Mijl (50). Als speler, als coach en als supporter was hij het nooit eens met de arbiter van dienst. ,,Ik had er een bloedhekel aan”, geeft hij eerlijk toe. ,,Als mensen vroeger tegen mij zouden zeggen dat ik later zelf zou fluiten, zou ik diegene hard uitlachen.”

Hij fluit nu vijf jaar. De eerste twee jaar bij Vrone. De drie jaren erna voor de KNVB. En niet onverdienstelijk; hij promoveerde elk seizoen. ,,Ik ben begonnen omdat jongens van Vrone die wel eens een wedstrijd floten, gek van mij werden. Ik wist het altijd beter. ‘Ga het zelf maar een keer doen’ zeiden ze. Dat heb ik gedaan en het was meteen geweldig.”

Ronald fluit niet meer bij Vrone, maar begeleidt de nieuwe scheidsrechters bij de club. Elke nieuweling wordt elke wedstrijd bijgestaan door een begeleider. Hij coördineert ook de groep begeleiders. ,,We hebben jongens en meiden van twaalf die meteen fantastische wedstrijdjes fluiten. Het is zo mooi om de ontwikkeling te zien. We hebben echt talentjes in de club. Niet alleen de jongelingen, maar ook de oudere zoals Gerco.”

Het ontbreekt aan niks voor de scheidsrechters bij Vrone. Naast een volledig tenue, een horloge, een nieuwe fluit en een boekje krijgen de wedstrijdleiders ook betaald. Voorheen kregen ze na elke wedstrijd twee consumptiebonnen. ,,Dat werkte niet”, zag Ronald. ,,Die werden amper gebruikt. We zagen een terugloop na de leeftijd van veertien; zij gingen bijwerken in de supermarkt in plaats van fluiten. Logisch. Later meldde de sponsor IAA(International Airfreight Associates) zich bij ons. Nu krijgt elke scheidsrechter op een klein veld vijf, op een groot veld tien en bij de senioren twintig euro. Het zorgt er niet voor dat mensen beginnen met fluiten, maar wel dat ze blijven.”

De coördinator doet een oproep aan de mensen van jong tot oud die nooit een wedstrijdje hebben gefloten. ,,Probeer het één keer. Wees net zo stoer als die twaalfjarigen die soms wedstrijden leiden van leeftijdsgenootjes of zelfs van oudere spelers. Je zult merken hoeveel waardering je er voor terugkrijgt. Iedereen heeft een scheidsrechter in zich. En je kan het zo gek maken als je zelf wilt. Jeugd of senioren, een keer of twee keer per week, bij Vrone of voor de KNVB. Wij moedigen alles aan.”

Wil jij ook een wedstrijdje fluiten bij Vrone? Mail dan naar scheidsrechters@vrone.nl.