Kolping Boys was zaterdag slimmer en vernuftiger. Vrone legde het af op voetbalgogme. Opnieuw stond Vrone lang met een man meer, maar zelfs toen creëerde de ploeg van Marco Webeling weinig kansen. Een terechte nederlaag bij de buren: 3-1.
Iedere wedstrijd tegen Kolping Boys is speciaal. Maar voor trainer Marco Webeling was het helemaal bijzonder. Het gaat om zijn oude werkgever. Hij wilde maar al te graag winnen. Aan de wil lag het ook niet. Maar het leek bij vlagen wel machteloos.
Vrone kwam al na een minuut spelen op achterstand. De snelle buitenspeler van Kolping Boys werd diep gestuurd, waarna de bal voor het doel werd gegeven. Na een schermutseling kwam de bal voor de voeten van een Kolping Boys-speler. Hij schoot de 1-0 binnen. Een kwartier later werd de 2-0 binnen gekopt uit een hoekschop. Het balbezit was tot die tijd voor Vrone, de kansen en doelpunten voor Kolping Boys.
Dan een minuut of tien vóór rust kreeg een verdediger van Kolping Boys al zijn tweede gele kaart en moest dus het veld verlaten. Het tiental van Kolping ging nog meer inzakken dan het al deed en Vrone moest nog meer het spel maken dan het al deed. Maar daar is Vrone niet goed in. Het is de tweede keer dit seizoen dat Vrone met een man meer moeite heeft om tot kansen te komen. Als tegenstanders slim zijn, starten ze tegen Vrone in de toekomst de wedstrijd met een man minder. Laat Vrone maar aan de bal, laat Vrone maar rondspelen. Het klinkt cynisch en dat is het ook.
Uiteraard kwam Vrone na rust iets vaker in de buurt van de keeper van Kolping. Maar enkel met een benutte strafschop van Dennis Konijn bracht Vrone de spanning terug in de wedstrijd. Konijn scoorde daarbij zijn tiende competitiedoelpunt van dit seizoen. Helaas lukte het hem niet om ook zijn elfde en dus de gelijkmaker tegen Kolping Boys te scoren. Sterker nog, Kolping scoorde de 3-1 na een prachtige counter. Een op het oog inhaalbare bal werd op weergaloze wijze voor het doel gebracht, terug gekopt en vervolgens in de hoek geschoten. De wedstrijd was beslist. Al zou Vrone nog drie kwartier mogen spelen, zou het niet meer op gelijke hoogte komen, laat staan de wedstrijd winnen.
Gedurende de hele wedstrijd was Kolping slimmer. Het zit in de kleine dingen. In de manier hoe met name de oude garde van de Oudorpers duels aangaan, in hoe ze de scheidsrechter bespelen, hoe ze in de koppies van de spelers van Vrone kropen. Vrone-spelers gaan een duel aan om het duel te winnen, Kolping-spelers om een vrije trap uit te lokken. Of om de bal vast te houden. Het was druistig tegen kalmte. Zodra de Vrone-spelers hun armen gebruiken in een duel, gaan de Kolping spelers liggen: vrije trap.
De misgelopen punten zijn eeuwig zonde, want Vrone had zo’n mooie positie kunnen verwerven met een overwinning. Nu staat de ploeg 5e, nog steeds redelijk. Het gat is twee punten met een plaats dat aan het eind van het seizoen waarschijnlijk nacompetitie voor promotie oplevert, maar het scheelt slechts drie punten met een plaats dat het seizoen verlengt voor de strijd om lijfsbehoud. Zover is het gelukkig nog lang niet.
Nog twee wedstrijden voor de winterstop. Twee zware dobbers. Blauw-Wit is volgende week aan de beurt. Een ploeg dat uit de vijfde klasse promoveerde, maar het dit seizoen boven verwachting goed doet. Op het grasveld in Westknollendam zal moeten worden gestreden voor iedere meter. De week erna Marken. Een ploeg die Vrone goed ligt. Marken presteerde vorig seizoen zeer goed, liep net aan nacompetitie voor promotie mis, maar Vrone wist twee keer overtuigend te winnen. Zetten de mannen die lijn door?
Doelpunt Vrone: 70. Dennis Konijn 2-1.
Opstelling; Luke Roeland; Stijn Bugter, Romenco van Eikenhorst, Lars Wiedijk, Edin de Jong (46. Skip Janssen); Wout Adams, Sven Bruins (46. Jessie Zwaan), Abdesammed Oughris (85. Mathijs de Boer); Dennis Konijn, Jens Breed (65. Jordi Best), Kevin Kieft.