Vrone is nu al van de hatelijke nul af. Waar het vorig seizoen pas na de winterstop lukte om de eerste overwinning binnen te slepen, wonnen de Groen-zwarten afgelopen zaterdag knap met 2-3 van ZVC’22. Een makkelijke winstpartij was het niet. Vrone moest vechten voor wat het waard was. Opluchting en blijdschap overspoelden de kleedkamer van de heren na afloop.
Door: Ron Vé, clubwatcher
Na de eerste competitieronde kreeg Vrone meteen rust. Omdat er slechts dertien ploegen in de poule zitten, is er elke week een ploeg vrij. Zo vroeg in het seizoen is zo’n vrije ronde vrijwel nooit gewenst, maar misschien kwam dit wel goed uit na de blamage van de eerste week tegen TOB (2-0). Met een ander strijdplan, een andere opstelling en daarmee een heel ander gezicht bezocht Vrone de Zaanse Voetbal Combinatie.
Alles helemaal omgegooid na één nederlaag? Nee, dat is overdreven. Maar in een doordeweekse oefenwedstrijd tegen het Egmond uit de tweede klasse is een aantal zaken getest. Allereerst in plaats van hoog druk, zakten de spelers in. Het is prettig als een ploeg beide verdedigende strategieën onder de knie heeft. En een interessante positiewisseling van twee sterkhouders in het elftal. Dennis Konijn verscheen op de ‘tien-positie’ en de normaliter aanvallende middenvelder Tim Heiblom begon op linksbuiten. Het zorgde bij de verdediging van zowel Egmond als ZVC’22 voor verwarring. Dat beide spelers op beide posities uit de voeten kunnen is pure luxe voor trainer Marco Webeling.
Zaterdag tegen ZVC’22 vielen nog twee andere posities in de basisopstelling op. Stijn Bugter was weer terug op zijn oude vertrouwde rechtsbackplek. Hij draafde, bikkelde en versnelde weer als voorgaande seizoenen. Naar verluidt is hij zelf geen fan van de backpositie, wat ook de reden van zijn afwezigheid was de afgelopen wedstrijden. Hopelijk ziet hij in dat hij daar met zijn power geweldig tot zijn recht komt. Op deze manier strafte hij het ‘weekendje weg-excuus’ van zijn concurrent Sven Bruins genadeloos af.
Ook in de spits vond een wisseling plaats. Jens Breed had in de oefenwedstrijd tegen Egmond dusdanig indruk gemaakt door het scoren van twee mooie doelpunten, dat trainer Marco Webeling aan hem de voorkeur gaf om te starten boven Jessie Zwaan. Daar ontstaat een mooie concurrentiestrijd tussen die twee.
Goed, dan de wedstrijd. Tegen Egmond kwam Vrone sterk terug van een 1-4 achterstand en won het zelfs nog won met 5-4 door doelpunten van Wout Adams, Dennis Konijn, Jens Breed (2x) en Sven Bruins. Belangrijker, bij de wedstrijd tegen ZVC’22 kwam Vrone snel op 0-2 voorsprong. Een aanval uit het boekje bracht de bal via Kevin Kieft bij Dennis Konijn. Konijn rondde beheerst met binnenkantvoet in de verre hoek af. Even later zette spits Jens Breed zijn ploeg op 0-2 met een echt spitsengoaltje. Eén op één met de keeper tikte hij de bal rustig in de hoek. Vrone was beter, er leek geen vuiltje aan de lucht.
Maar dan. Wilco Keesom blokte een voorzet van een ZVC’er met een sliding in het strafschopgebied. De Zaanse aanvaller viel over Keesom heen, waarna de scheidsrechter floot en resoluut richting de penaltystip wees. Het verbaasde hoofd van Keesom sprak boekdelen. Helaas gokte keeper Luke Roeland verkeerd en moest de bal uit het net halen: 1-2.
Nog vóór rust kwam de thuisploeg op gelijke hoogte door slim met de omstandigheden om te gaan. Een voorzet werd bij de tweede paal goed gekopt. De harde wind nam de bal mee over keeper Roeland in het doel. Uit het niets stond het weer gelijk. Met zure blikken gingen de spelers van Vrone rusten.
Na rust werd het spel niet beter. Hier en daar een mogelijkheid, maar geen enorme kansen. Dat gold ook voor ZVC’22. Een vrije trap werd door Tim Heiblom vanaf de zijkant met een mooie boogbal ingebracht. Uitblinker Wilco Keesom – die het de hele wedstrijd aan de stok had met een boomlange sterke aanvaller en daar meestal als winnaar uit de strijd kwam – kwam plots rond de penaltystip tevoorschijn en tikte de bal langs de keeper: 2-3.
Vanaf dat moment was het overleven. Waar die fase in andere seizoenen vaak misging, was het geluk nu wel aan Vronerzijde. ZVC’22 probeerde alles, maar het lukte niet om grote kansen te creëren. Als back-up heeft de Zaanse ploeg altijd nog de hoofdtrainer zelf om in te vallen als extra spits. Twee weken terug zei Serdar Özturk dat hij denkt dat hij dit seizoen niet meer nodig is als invaller. ,,Ik hoop dat ik nu echt met voetbalpensioen kan”, vertelde hij aan het Noordhollands Dagblad.
Het duurde precies twee weken. Tegen Vrone bracht hij een kwartier voor tijd zichzelf weer in het veld als extra spits. Maar ook hij kon geen potten breken. Hij zorgde vooral voor onrust. Na een harde botsing met verdediger Lars Wiedijk – waar Wiedijk ogenschijnlijk veel last van had – was Özturk behoorlijk geagiteerd. Hij vond dat de verdediger zich aanstelde. Vrone-aanvoerder Wout Adams maande hem tot kalmte, maar dat werkte averechts. Heel even kwam hij hoofd tegen hoofd te staan met de aanvoerder. Adams deinsde uit verbazing over het gedrag van de hoofdtrainer terug. De onenigheid werd gesust. De strijdbare houding leverde de thuisploeg uiteindelijk niets op. Vrone nam de punten mee naar huis. Volgende week ontvangt Vrone op sportpark De Vork Westzaan.
Willem Zeijlmans is ondertussen bezig met een enorm goede reeks met zijn Meervogels. Hij kan met recht trots zijn op zijn derde overwinning en de stevige eerste plaats in de derde klasse. Afgelopen zondag werd VVS’46 uit Spanbroek met 3-1 verslagen.