Vrone heeft na drie wedstrijden een wedstrijd verloren, gewonnen en gelijkgespeeld. Zaterdag in de eerste thuiswedstrijd op Sportpark de Vork kwam Vrone niet verder dan 1-1 tegen Westzaan. De ploeg van Marco Webeling druppelde teleurgesteld van het veld. Vooral de tweede helft verdiende Vrone meer. Het winnende doelpunt hing in de lucht, maar bleef helaas uit.
Door: Ron Vé, clubwatcher
In de opstelling waren er zoals gebruikelijk enkele noodgedwongen wijzigingen te vinden. Zelfs vlak voor de start haakte Chris Ebbelaar met een blessure af, waardoor Skip Janssen in de basis begon op zijn vertrouwde backpositie. Sven Bruins schoof door naar de positie van Ebbelaar op het middenveld. Stijn Bugter, die vorige week sterk speelde op de backpositie, ontbrak ook met een blessure. Ook twee andere sterkhouders waren er niet: Tim Heiblom en Dennis Konijn. Wat bleek? Ze waren gezellig een weekend weg. Het lijkt een repeterend verhaal te worden. Pascal Ton en Jordi Breed vervingen de vakantiegangers. Het zou wat zijn als bijvoorbeeld in februari het halve team met elkaar op wintersport gaat. Laten we hopen van niet.
Ondanks dat, stond er een volwaardige ploeg tegen Westzaan. Met Westzaan trof Vrone een degelijke ploeg. Zo’n team waarbij niet één uitblinker de dienst uitmaakt, maar waar de wetten van het collectief gelden. Als team kan Westzaan het elke ploeg lastig maken. Zo ook Vrone, bleek vooral in de eerste helft.
Westzaan zette hoog druk. Daar had Vrone moeite mee. Het wilde opbouwen, maar kwam niet onder de druk vandaan. Soms kan het dan beter voor een lange bal kiezen om het spel vervolgens verder op het veld te winnen. Toch leverde het niet veel kansen voor Westzaan op. Mogelijkheden wel, maar geen via die momenten mondden uit in iets gevaarlijks. Ook een verkeerd geraakte bal leek in eerste instantie ongevaarlijk. De afzwaaiende bal vloog hoog richting keeper Luke Roeland. Helemaal op zijn doellijn wilde hij de bal vangen, maar dat mislukte. Hij liet de bal in het doel uit zijn handen vallen: 0-1. Heel zuur. Maar iedereen maakt wel eens een knullige fout, alleen is het bij een keeper altijd fataal. Het was taak om als team de rug te rechten.
Na rust lukte dat. Na een wijziging kwam Edin de Jong in het veld als linksback en ging Wilco Keesom vlak voor de verdediging voetballen. Dat zorgde voor een steviger fundament. Voorin moesten Kevin Kieft en Pascal Ton voor diepgang zorgen. Dat lukte als werd er slordig met de mogelijkheden omgegaan. Gelukkig is daar altijd nog Sven Bruins om een doelpunt te maken als het anderen niet lukt. In de beker maakte hij er twee en in de oefenwedstrijd tegen Egmond ook één. Zaterdag was het opnieuw raak. Jens Breed zette goed druk op een van de centrale verdedigers die te lang treuzelde met de bal. Breed tikte de bal in de voeten van Sven Bruins, die vervolgens alleen op de keeper afliep. Bruins bleef rustig en schoot keurig in de linkerhoek de gelijkmaker binnen. Dat verdiende een taartje.
Vrone bleef aanzetten, maar tot grote kansen kwam het helaas niet. Een vrije trap op randje zestien werd nog op de lat geschoten door invaller Jessie Zwaan. Als Vrone nog een kwartier extra van de scheidsrechter kreeg, had het waarschijnlijk de volle buit gepakt, maar het moest nu genoegen nemen met een punt. Ach, Vrone verliest niet en dat is ook wat waard.
Volgende week treft Vrone Wieringerwaard voor de beker. Dat is een zondag vijfde klasse-elftal. Dat moet geen enkel probleem zijn. Een doorgaans betrouwbare bron vertelde dat Wieringerwaard 4-4-2 speelt met een boomlange sterke spits en een kleine snelle jongeman daar omheen. Verder zou de aanvoerder, linker centrale verdediger, goed aan de bal zijn. Daar houdt het dan wel bij op. Als Vrone wint, en daar is het toe verplicht, kan de ploeg uit Sint Pancras een mooie affiche verwachten in de volgende ronde van de beker.
Vier wedstrijden, twaalf punten. Zo kan het ook. Willem Zeijlmans heeft het goed voor elkaar bij Meervogels. Zondag won hij van hekkensluiter Spartanen met 0-2. Volgende week is hij vrij. Geen bekerronde voor Meervogels.
