Daar stond de wedstrijd eindelijk weer op het programma: Vrone – Koedijk. Zin in. De derby met spektakel gegarandeerd. Vuurwerk, veel doelpunten en vaak hard tegen hard. De laatste versie van de wedstrijd is al van enkele jaren terug toen beide ploegen nog op zondag in de derde klasse speelden. Het is een wereld van verschil met wat er nu werd voorgeschoteld. Van de derby is niets meer over.
Koedijk, vijfde klasse. Vrone, vierde klasse. Het erbarmelijke niveau van beide ploegen werd nóg lager door het warme weer en het hoge gras op sportpark De Vork in Heerhugowaard. Voor de neutrale toeschouwer, als die er al was, was het zaterdagmiddag afzien.
Vrone kende enkele nieuwe namen in de opstelling vergeleken met het voorgaande seizoen. Trainer Marco Webeling slaat duidelijk een andere weg in dan voorganger Willem Zeijlmans, die nu furore maakt bij Meervogels. Met onder andere Skip Janssen, Lars Wiedijk en Sven Bruins in de verdediging die vorig jaar vooral in het tweede actief waren en Jens Breed die na lang blessureleed en enkele minuten in het tweede ook weer in de basis stond bij het vlaggenschip. Het wapen van de voorhoede van enkele jaren terug, Dennis Konijn, stond weer op zijn oude vertrouwde plek. Eindelijk is hij weer te bewonderen in een groenzwart-shirt. Zo stond er al met al een logische opstelling.
De warming-up werd wel nog bruut verstoord door assistent-trainer Willem-Jan die tijdens de wedstrijd schitterde in afwezigheid. Hij kwam met zijn vrouw en kinderen even langs in trouwkostuum. Een fotootje. Vervolgens verlieten zij het sportpark. Een goede keuze, want de wedstrijd zelf was geen fijn tijdverdrijf op een trouwdag.
De wedstrijd begon voortvarend ondanks dat er geen moment enige derbysfeer te bekennen was. Geen vuurwerk, geen spreekkoren, geen haat en nijd in onderlinge duels. U kunt gerust stellen: een slap aftreksel van kelderklassederby. Maar Dennis Konijn wilde wel degelijk laten zien waarvoor hij terugkwam: scoren. Na gepruts achterin van Koedijk-keeper en -verdedigers tikte Konijn de bal simpel in het doel: 1-0.
Daarna zakte het spel nog verder weg. Balverlies werd afgewisseld met balverlies. Van grote kansen was aan beide kanten geen sprake. Vrone wel overduidelijk de betere partij. Het was wachten op de verdubbeling van de score. Tot vlak voor rust Koedijk op knullige wijze op gelijke hoogte kwam. Een voorzet werd nog gepakt door keeper Sam van Etten, maar hij liet de bal los. De bal stuiterde tegen het been van Stijn Bugter aan, waarna de bal over de lijn van het eigen doel rolde. Zo knullig, dat het leuk was. Het paste perfect in het beeld van de kelderklasse derby.
Met een gelijke stand gingen beide ploegen rusten. Er moest iets gebeuren bij Vrone. Wout Adams, die net terug was uit Toscane, en Pascal Ton kwamen in de ploeg. Het leverde niet veel extra spektakel op. Adams, die normliter aanvoerder van de ploeg is, oogde alsof hij met zijn hoofd nog in Toscane zat en hij bij elke meter een zak Italiaanse aardappelen op zijn rug had. Toch was hij betrokken bij de bevrijdende 2-1. Guus Oudeman, die zijn laatste wedstrijd speelde voor zijn lange reis naar Australië, pakte de bal op het middenveld af en tikte de bal naar Adams. Die zag Konijn vrij klaarstaan om diep te gaan en speelde de bal in de loop naar het doel. Konijn was niet zelfzuchtig en speelde de bal breed naar invaller Pascal Ton. Hij faalde niet: 2-1.
Het was de mooiste goal van de dag. Want uiteindelijk werd het nog 3-1 op lelijke wijze. Een corner werd bij de tweede paal binnengetikt door Sven Bruins. Hij raakte de bal verkeerd. Maar zo verkeerd, dat de bal tussen enkele verdedigers door de benen van de keeper glipte, waarna het net bolde. 3-1, eindstand. Conclusie? Het spel vergeten, de punten meenemen. Volgende week komt Texel’94 op bezoek. Vrone zal uit een ander vaatje moeten tappen tegen de vierdeklasser van het schiereiland. Een gelijkspel is voldoende voor plaatsing voor de volgende ronde.
De gebruikelijke maandagse belronde werd weer voortgezet. Maar door mijn onoplettendheid en het gewoonterecht van de traditie kreeg ik zowaar Willem Zeijlmans aan de lijn. Geen blije. Hij had met Meervogels verloren van Jong Hercules. Een ploeg die hij toch moest kennen na vorig jaar. De verbinding werd verbroken. Het nummer van de nieuwe trainer heb ik nog niet. Maar ik kijk als supporter van Vrone enorm uit naar een oefenwedstrijd tegen Meervogels. Hard tegen hard, misschien dat het mijn derbygevoelens aanwakkert.